Morgen barst de Tour de France in al zijn hevigheid los. De 102de uitgave van La Grande Boucle is er één met een parcours vol verrassingen. Voor het Nederlandse wielergilde is de start in Utrecht een absoluut hoogtepunt, maar ook naar de steile muren, de gevreesde kasseien en de loodzware cols wordt reikhalzend uitgekeken.

Erwtensoep en stamppot

In het officiële routeboek van de Tour de France worden erwtensoep en stamppot aangeduid als dé Utrechtse specialiteiten. Het weerhield de directeurs uit het land van coq au vin en crème brulée er niet van om de Nederlandse stad uit te kiezen als locatie voor de 102de Tourstart. Op zaterdag 4 juli slaat het grootste wielercircus ter wereld dan ook zijn tenten op in de schaduw van de Domtoren. Middels een individuele tijdrit, die met zijn lengte van 13,8 kilometer niet als proloog door mag gaan, zullen de renners bepalen wie de eerste gele trui om zijn schouders mag hangen. Het parcours begint en eindigt aan de zuidzijde van het Centraal Station, passeert onder meer de Galgenwaard en De Uithof en voert de renners in de slotfase via de Maliesingel om het oude stadscentrum heen. Met zes haakse bochten en een lastige chicane zal een fijne techniek geen overbodige luxe zijn. Toch is de etappe gezien de lange rechte stukken en het goede asfalt vooral een kolfje naar de hand van echte hardrijders.

Het is niet de eerste keer dat de Grand Départ op Nederlands grondgebied plaatsvindt. Amsterdam (1954), Scheveningen (1973), Leiden (1978), Den Bosch (1996) en Rotterdam (2010) gingen Utrecht voor. Drie van die vijf keer leverde dat een Nederlandse ritwinnaar op: Wout Wagtmans in Amsterdam, Joop Zoetemelk in Scheveningen en Jan Raas in Leiden. Die laatste overwinning was er één met een staartje. Met naast de eerste plek van Raas ook nog een tweede plek voor Gerrie Kneteman, een derde voor Joop Zoetemelk en een vierde voor Hennie Kuiper boekte Nederland een eclatant succes, maar niet veel later maakte de jury bekend dat ‘vanwege het slechte weer de proloog niet meetelde voor het klassement en er dan ook geen gele trui werd uitgereikt’. Een dag later nam een woedende Raas revanche door met overmacht de etappe naar Sint-Willebrord te winnen en zich op die manier alsnog het geel toe te eigenen. Dat Tourdirecteur Félix Lévitan Raas’ woorden “Lévitan je kan mijn kloten kussen” niet begreep, was wellicht maar beter ook.

De tour 2015 

Anno 2015 is Tom Dumoulin de aangewezen persoon om in de voetsporen van Raas te treden. Als geen ander lijkt de Limburger in staat om gevestigde namen als Fabian Cancellara en Tony Martin te vloeren en 37 jaar na dato een nieuw volksfeest te doen losbarsten.

Ook de tweede dag van de Tour speelt zich volledig in Nederland af. De start is wederom in Utrecht, waar tijdens de neutralisatie nog een lusje door de binnenstad afgewerkt wordt. Als de stadspoorten uit het zicht verdwijnen en koers wordt gezet richting Rotterdam, kunnen de renners volop genieten van het Hollandse veenweidelandschap rond Oudewater, Gouda en Waddinxveen. Al is het misschien waarschijnlijker dat ze meer aandacht hebben voor verkeersdrempels, middenbermen en andere vervelende fratsen op de weg.

Via de Coolsingel en de Erasmusbrug doorkruisen ze vervolgens Rotterdam. Vanaf daar verandert het koersbeeld. Met elke trap komt het einde van de wereld dichterbij. Daarginds, aan de Zeeuwse kusten, kent Moeder Natuur geen genade. Als de wind op zondag 5 juli waait zoals zij doorgaans waait in Zeeland, kan het haast niet anders dan dat op de Haringvliet, Brouwersdam of Oosterscheldekering het peloton in waaiers uiteenvalt. De aankomstlijn ligt getrokken op het oude werkeiland Neeltje Jans. Midden op de Oosterscheldekering en het toonbeeld van de Deltawerken. Een prachtig decor voor, zo hopen wij toch, een prachtig begin van Le Tour De France 2015.